Lección número veintidós - ¿La quieres?

Por teléfono: - ¿Sí? - Hola, ¿puedo hablar con Alicia? - ¿De parte de quién? - Soy Fernando. - Vale, ahora te la paso(1).	Przez telefon: - Tak (słucham)? - Dzień dobry, mogę rozmawiać z Alicją? - Kto mówi (dosł. ze strony kogo)? - Jestem Fernando. - Dobrze, już (dosł. teraz) ci ją daję (dosł. podaję).
pasar - dziać się, ale też podawać

- Álvaro, możesz mi proszę podać chleb? - No cóż, ja też nie dosięgam. - Już ja ci go podam.	- ¿Álvaro, me puedes pasar el pan, por favor? - Bueno, yo tampoco llego(1). - Ya te lo paso yo.
	llegar - przybywać, ale też dosięgać

- ¿Conoces a aquellos chicos? - ¿Cuáles? - Los que están sentados(1) en el banco. - No, no los conozco.	- Znasz tamtych chłopców? - Których? - Tych, którzy siedzą (dosł. są posadzeni) na ławce. - Nie, nie znam ich.
w hiszpańskim nie ma czasownika znaczącego siedzieć; używa się zamiast tego czasownika estar z imiesłowem sentado/-a/-os/-as

- Widzicie tamte domy? - Które? - Te, które są obok (dosł. po stronie) parku. Widzicie je? - Tak, wydają się bardzo drogie.

- ¿Veis aquellas casas? - ¿Cuáles? - Las que están al lado del parque. ¿Las veis? - Sí, parecen muy caras.

- ¡Carlos! !Estamos aquí! - ¿Dónde? No os veo. - ¿Cómo que no nos ves? Estamos aquí.

- Carlos! Jesteśmy tutaj! - Gdzie? Nie widzę was. - Jak (to) (że) nas nie widzisz? Jesteśmy tutaj.

- Nie wiesz gdzie jest Paloma? - Nie. Dlaczego? - Czekam na nią, żeby napisać razem pracę, którą mamy na jutro. - Więc wygląda na to (dosł. wydaje się), że będziesz musiał napisać ją (dosł. jego - praca po hiszpańsku jest rodzaju męskiego) bez niej.

- ¿No sabes dónde está Paloma? - No. ¿Por qué? - La estoy esperando para escribir juntos el trabajo que tenemos para mañana. - Pues parece que vas a tener que escribirlo sin ella.

- Laura está muy enamorada(1) de mí. - ¿Cómo lo sabes? - Es que todo el tiempo me dice que me quiere. - ¿Y tú la quieres? - Sí, muchísimo.	- Laura jest bardzo we mnie zakochana. - Skąd (dosł. jak) to wiesz? - No bo cały czas mówi mi, że mnie kocha. - A ty ją kochasz? - Tak, niezmiernie.
estar enamorado de alguien - być w kimś zakochanym

Observaciones Obserwacje

Kolejny typ zaimków osobowych (typu mnie, ciebie, jego, itd.) wygląda na przykładzie czasownika conocer następująco:

Juan me conoce (a mí)- Juan mnie zna
Juan te conoce (a ti)- Juan ciebie zna
Juan lo conoce (a él/usted) - Juan jego/Pana zna
Juan la conoce (a ella/usted) - Juan ją/Panią zna
Juan nos conoce (a nosotros) - Juan nas zna
Juan os conoce (a vosotros) - Juan was zna
Juan los conoce (a ellos/ustedes) - Juan ich/Państwa zna
Juan las conoce (a ellas/ustedes) - Juan je/Panie zna

Warto zaobserwować, że trzy rodzaje zaimków dotychczas przestawionych (zwrotne oraz dwa rodzaje zaimków osobowych) wyglądają identycznie, z wyjątkiem trzeciej osoby liczby pojedynczej oraz mnogiej. Tak więc we wszystkich pozostałych osobach można ich używać, nie zastanawiając się nawet nad ich rozróżnieniem.

Przypomnę również, że w przypadku występowania obok siebie dwóch (lub więcej) czasowników, zaimki mogą iść albo przed pierwszy, odmieniony czasownik, albo też przykleić się z tyłu do ostatniego czasownika (który jest w bezokoliczniku lub gerundio). Mówimy więc np.:

Os quiero ayudar lub Quiero ayudaros (chcę wam pomóc)
¿La puedes ver? lub ¿Puedes verla? (możesz ją zobaczyć?)
Nos estamos duchando lub Estamos duchándonos (bierzemy prysznic)
Lo voy a tener que hacer lub Voy a tener que hacerlo (będę musiał to zrobić)

Należy w tym miejscu również wspomnieć, iż panuje w Hiszpanii tendencja niewłaściwego używania niektórych zaimków (jest to tzw. leísmo i laísmo). Zanim powiem na czym ono polega, podkreślam, że jest to użycie niepoprawne i - przynajmniej jak na razie - na jakimkolwiek egzaminie z hiszpańskiego byłoby to uznane za błąd. Mówię jednak o tym, gdyż bardzo wielu Hiszpanów nawet nie zdaje sobie sprawy z popełnianych błędów do tego stopnia, że nawet w telewizji słyszy się je praktycznie na okrągło. Ktokolwiek jednak chce nauczyć się oficjalnie poprawnego mówienia, nie powinien zwracać uwagi na to jak zaimki są używane w hiszpańskiej telewizji oraz przez wielu Hiszpanów. Tendencja, o której mówię polega na nierozróżnianiu dwóch rodzajów zaimków osobowych, które zostały przedstawione w ostatnich lekcjach. Widać to oczywiście jedynie w trzeciej osobie. Zanika zaimek lo, natomiast le używa się zawsze i wyłącznie dla rodzaju męskiego (ta zasada akurat zaczyna już być akceptowana), oraz la zawsze dla rodzaju żeńskiego (zdecydowanie nie do zaakceptowania). Można więc się spotkać z takimi wypowiedziami: le conozco (jego znam - powinno być lo conozco) czy też la digo (jej mówię - powinno być le digo).