Leccion dieciseis

Lección número dieciséis - ¿Cuánto cuesta esta falda?

- Merche, klucze które są na stole (to) są te twoje?

- Nie, (te) moje są w mojej torebce.

- Jesteś pewna?

- Ależ tak! Te, które są na stole muszą być (tymi) Felipe.

- Nie, (te) jego są w jego pokoju.

- No to nie wiem... Może (to) są (te) Laury. Ona zawsze zostawia swoje rzeczy po całym domu.

- Możliwe.

- Merche, ¿las llaves que están en la mesa son las(1) tuyas(2)?

- No, las mías están en mi bolso(3).

- ¿Estás segura?

- ¡Sí, hombre! Las que están en la mesa tienen que ser las de Felipe.

- No, las suyas están en su habitación.

- Pues no sé... A lo mejor son las de Laura. Ella siempre deja sus cosas por toda la casa.

- Puede ser.

Ø po raz kolejny rodzajnik określony jest używany samodzielnie, tutaj w znaczeniu "te"

Ø jest to długa forma zaimka dzierżawczego, używana gdy występuje on samodzielnie (patrz: Obserwacje na dole lekcji)

Ø el bolso - torebka (damska); należy odróżnić od la bolsa - torba (wszystkie inne znaczenia)

- Nuestros hijos estudian en un colegio británico. Y los vuestros, ¿dónde estudian?
- Los nuestros todavía son demasiado pequeños para ir al colegio...

- Nasze dzieci uczą się w szkole brytyjskiej. A (te) wasze gdzie się uczą?
- (Te) nasze jeszcze są zbyt małe, żeby iść do szkoły...

 - ¿Cuánto₍₁₎ cuesta₍₂₎ aquella falda?
- ¿Cuál? ¿La roja?
- No, la azul a cuadros.
- Ah, no es muy cara. Sólo cuesta quince euros.

- Ile kosztuje tamta spódnica?
- Która? Ta czerwona?
- Nie, ta niebieska w kratę.
- Ach, nie jest bardzo droga. Kosztuje tylko 15 euro.

Ø cuánto (ile)

Ø czasownik nieregularny I grupy costar (o:ue) - kosztować

 - ¿A qué hora ponen₍₁₎ las noticias?
- Creo que a las nueve.
- ¿Cuánto tiempo duran₍₂₎?
- Una hora.

- O której godzinie puszczają (dosł. kładą) wiadomości?
- Sądzę, że o dziewiątej.
- Ile czasu trwają?
- Jedną godzinę.

Ø czasownik nieregularny II grupy poner (yo pongo) - kłaść, położyć; używany również w wielu innych znaczeniach, np. poner la tele (włączyć telewizor)

Ø czasownik regularny I grupy durar - trwać

Por teléfono:
- Restaurante Casa Valenciana, buenas tardes.
- Buenas tardes. Quiero reservar₍₁₎ una mesa para esta noche.
- ¿A qué hora quiere venir?
- A las diez.
- ¿Para cuántas₍₂₎ personas quiere la mesa?
- Para cinco.
- ¿Me₍₃₎ puede decir su nombre y apellido, por favor?
- Me llamo John Smith.
- ¿Puede repetir₍₄₎ su apellido, por favor?
- Smith. Ese-eme-i-te-hache.
- Ya está, gracias. Entonces tiene una mesa reservada para esta noche a las diez.
- Muchas gracias.
- De nada.
- Hasta luego.
- Adiós.

 Przez telefon:
- Restauracja Casa Valenciana, dzień dobry.
- Dzień dobry. Chcę zarezerwować stolik na dzisiejszy wieczór (dosł. ten wieczór).
- O której godzinie chce Pan przyjść?
- O dziesiątej.
- Dla ilu osób chce Pan stolik?
- Dla pięciu.
- Może mi Pan podać (dosł. powiedzieć) swoje imię i nazwisko, proszę?
- Nazywam się John Smith.
- Może Pan powtórzyć swoje nazwisko, proszę?
- Smith. Es-em-i-te-ha.
- Już mam (dosł. jest), dziękuję. Tak więc ma Pan stolik zarezerwowany na ten wieczór o dziesiątej.
- Bardzo dziękuję.
- Nie ma za co.
- Do zobaczenia.
- Do widzenia.

Ø czasownik regularny I grupy reservar - rezerwować

Ø cuánto (ile) odmienia się przez liczbę i rodzaj, jeśli stoi po nim rzeczownik, może więc mieć następujące formy: cuánto/-a/-os/-as (np. cuánta gente, cuántos perros etc.)

Ø tego rodzaju zaimki będą skomentowane w kolejnych lekcjach

Ø czasownik nieregularny III grupy repetir (e:i; np. él repite) - powtarzać

- ¿A qué hora vuelves₍₁₎ normalmente a casa a comer?
- Normalmente como a la una y luego vuelvo a mi trabajo.

-O której godzinie zwykle wracasz do domu na obiad (dosł. żeby zjeść obiad)?
- Zwykle jem obiad o pierwszej, a później wracam do mojej pracy.

Ø czasownik nieregularny II grupy volver (o:ue) - wracać

Observaciones

Kiedy zaimek dzierżawczy występuje samodzielnie, bez towarzyszącego mu rzeczownika, należy w hiszpańskim (podobnie jak chociażby w angielskim) użyć dłuższej formy tego zaimka. Te formy to:

liczba pojedyncza	liczba mnoga
mío/-a/os/-as	nuestro/-a/os/-as
tuyo/-a/os/-as	vuestro/-a/os/-as
suyo/-a/os/-as	suyo/-a/os/-as

Jak łatwo zauważyć, zaimki nuestro oraz vuestro wyglądają tak samo zarówno w długiej jak i krótkiej formie.

Leccion quince

Lección número quince - Nuestro piso es pequeño.

- Ésta es nuestra casa.
- ¡Qué bonita! Nuestro piso es mucho más pequeño y oscuro. Aquí hay muchísima₍₁₎ luz.
- Sí, por esas ventanas entra₍₂₎ mucha luz.
- ¿Y qué tal vuestros vecinos? Porque los nuestros son horribles. Hacen mucho ruido por las noches y no podemos dormir₍₃₎.
- Nosotros dormimos bien, pero nuestros vecinos tampoco₍₄₎ son muy simpáticos. Sus hijos son muy mal educados. Se comportan₍₅₎ mal incluso con su perro.
- ¡Qué horror!

- To jest nasz dom.
- Ale ładny! Nasze mieszkanie jest dużo mniejsze (dosł. bardziej małe) i ciemne. Tutaj jest dużo światła.
- Tak, przez te okna wchodzi dużo światła.
- A jak tam wasi sąsiedzi? Bo (ci) nasi są straszni. Robią dużo hałasu w nocy i nie możemy spać.
- My śpimy dobrze, ale nasi sąsiedzi też nie są bardzo sympatyczni. Ich dzieci są bardzo źle wychowane. Zachowują się źle nawet wobec swojego psa (dosł. z ich psem).
- Jakie (to) straszne!

Ø istnieje w hiszpańskim tzw. superlativo absoluto (superlatyw absolutny), który wzmacnia znaczenie danego słowa; np. mucho (dużo) - muchísimo (bardzo, niezwykle dużo), interesante (interesujący) - interesantísimo (bardzo, niesamowicie interesujący/-a), guapa (ładna) - guapísima (bardzo, niezwykle ładna); tworzy się po prostu przez dodanie końcówki -ísimo/-ísima (w liczbie mnogiej dodaje się -s)

Ø czasownik regularny I grupy entrar - wchodzić

Ø czasownik nieregularny III grupy dormir (o:ue) - spać

Ø tampoco - też nie

Ø czasownik regularny zwrotny I grupy comportarse - zachowywać się

- Nuestra profesora de alemán es muy maja₍₁₎ y aprendemos muchísimo con ella.
- ¿Tenéis que estudiar mucho?
- Sí, por supuesto. Pero creo que su método₍₂₎ es muy bueno y aprendemos mucho en la propia clase.
- ¿Cómo es su método?
- Hablamos mucho en clase y no nos concentramos₍₃₎ en la gramática.
- Parece interesante. Normalmente en vez de₍₄₎ hablar hay que estudiar mucho la gramática.
- Nuestra profesora siempre dice que la gramática no es tan importante porque no ayuda mucho si tenemos miedo de₍₅₎ hablar.
- Pues es cierto.

- Nasza nauczycielka niemieckiego jest bardzo miła i uczymy się (w sensie: przyswajamy) z nią bardzo dużo.
- Musicie się dużo uczyć?
- Tak, oczywiście. Ale myślę, że jej metoda jest bardzo dobra i przyswajamy dużo na samej lekcji.
- Jaka jest jej metoda?
- Mówimy (rozmawiamy) dużo na lekcji i nie koncentrujemy się na gramatyce.
- Wydaje się interesujące. Zwykle zamiast mówić trzeba uczyć się dużo gramatyki.
- Nasza nauczycielka zawsze mówi, że gramatyka nie jest tak ważna, bo nie pomaga dużo jeśli boimy się mówić.
- (Więc) (to) jest prawda (dosł. pewne).

Ø majo - przyjemny, miły, ładny, piękny, etc.

Ø el método - metoda

Ø czasownik regularny zwrotny I grupy concentrarse - koncentrować się

Ø en vez de - zamiast

Ø tener miedo de algo/alguien - bać się czegoś/kogoś

- ¿Duermes bien en tu habitación?
- ¡Que va! Duermo fatal. Hay muchísimo ruido en la calle. Nunca₍₁₎ puedo descansar.
- ¿Y trabajar?
- Tampoco. En mi casa no me puedo concentrar.
- Sí, vivir en el centro de la ciudad puede ser horroroso.

- Śpisz dobrze w twoim pokoju?
- Ależ skąd! Śpię fatalnie. Jest bardzo dużo hałasu na ulicy. Nigdy nie mogę odpocząć.
- A pracować?
- Też nie. W moim domu nie mogę się skoncentrować.
- Tak, mieszkanie w centrum miasta może być straszne.

- Siempre dejo₍₁₎ mi coche en la calle.
- ¿Por qué no aparcas en el garaje?
- Es que siempre tengo prisa₍₂₎ y así es más cómodo.

- Zawsze zostawiam mój samochód na ulicy.
- Dlaczego nie parkujesz w garażu?
- No bo zawsze się śpieszę i tak (w ten sposób) jest wygodniej (dosł. bardziej wygodnie).

Ø czasownik regularny I grupy dejar - zostawiać

Ø tener prisa - śpieszyć się

w hiszpańskim w pewnych sytuacjach do negacji wystarcza jedno przeczenie, w innych konieczne są dwa; gdy słowa typu nigdy (nunca), nikt (nadie), nic (nada) stawiamy na początku zdania, nie potrzeba już dodatkowego słowa przeczącego; gdy natomiast chcemy je postawić dalej w zdaniu, na początku musimy dodatkowo postawić słowo nie (no), np. nunca duermo bien, ale no duermo bien nunca (nigdy nie śpię dobrze)

Observaciones Obserwacje

Chyba jest już zupełnie jasne jak tworzy się zaimki dzierżawcze (mój, moja, moje, itd.). W języku hiszpańskim uzgadnia się te zaimki z rzeczownikiem po nich następującym (czyli dokładnie tak jak w języku polskim). Większość z nich odmienia się jedynie przez liczbę. Tylko pierwsza i druga osoba liczby mnogiej odmieniają się zarówno przez liczbę jak i rodzaj. Trzecia osoba liczby pojedynczej oraz mnogiej są identyczne Tak więc mówimy np.:

Ø mi coche mój samochód - mis coches moje samochody

Ø tu hija twoja córka - tus hijas twoje córki

Ø su coche jego/jej/ich samochód - sus coches jego/jej/ich samochody

Ø nuestro coche nasz samochód - nuestros coches nasze samochody

Ø nuestra hija nasza córka - nuestras hijas nasze córki

Ø vuestro coche wasz samochód - vuestros coches wasze samochody

Ø vuestra hija wasza córka - vuestras hijas wasze córki

Leccion catorce

Lección número catorce - ¿Ésa es tu hermana?

- ¿Quién es ese chico?
- ¿Cuál?
- Ése en la foto grande que tienes en la mesa.
- Ah, ¿no conoces a mi hijo Juan?
- No, sólo conozco a tu hija Beatriz.
- Es que Juan vive  muy lejos de aquí, pero a veces viene con su mujer y sus niños.
- ¿Cuántos niños tiene?
- Tiene dos niñas y un niño. A ver si tengo algunas  fotos .. ¡Aquí están!
- ¡Qué monos  son!
- Y ésta es su mujer Ana.
- No parece  española...
- Es que sus padres son checos, pero ella vive en España desde pequenita.

- Kim jest ten chłopak?
- Który?
- Ten na dużej fotografii, którą masz na stole.
- Ach, nie znasz mojego syna Juana?
- Nie, znam tylko twoją córkę Beatriz.
- Chodzi o to, że Juan mieszka bardzo daleko stąd, ale czasami przyjeżdża ze swoją żoną (dosł. kobietą) i swoimi dziećmi.

nad éste/ése/aquél (oraz nad ich odpowiednikami w rodzaju żeńskim oraz w liczbie mnogiej) zawsze pojawia się akcent, gdy nie występuje bezpośrednio po nich rzeczownik; np. mówimy ese chico, ale ése que vive en Barcelona (ten, który mieszka w Barcelonie)

Ø zasownik nieregularny II grupy conocer (yo conozco, reszta regularnie) - znać

Ø a veces - czasem

Ø niños - dzieci (ogólnie); należy odróżnić od hijos - dzieci (w sensie własne dzieci)

Ø algún/alguna/algunos/algunas - jakiś/jakaś/jacyś/jakieś

Ø la foto - zdjęcie

Ø mono/mona - najlepiej tłumaczy się na angielskie cute

Ø czasownik nieregularny II grupy parecer (yo parezco, reszta regularnie) - wydawać się, przypominać

w hiszpańskim zdrobnienia tworzy się zwykle przez dodanie końcówki -ito/-ita; np. mesa - mesita (stół - stolik), delgado - delgadito (szczupły - szuplutki)

- Mira, ésta es la foto de mi familia. ¿Reconoces a alguien?
- A ver... Creo que el niño gordito con gafas y camiseta roja eres tú.
- ¡No, hombre! Ése es mi hermano menor David. Yo soy el de pantalones  negros y camisa azul.
- Es verdad. Pero en la foto pareces mucho más rubio.
- Ahí sólo tengo nueve años. Ahora mi pelo es mucho más moreno.
- ¿Y quién es esa chica tan guapa del vestido verde?
- ¿No reconoces a María Luisa?
- ¡No puede ser! ¿Ésa es tu hermana? Parece muy joven...
- Bueno, es diez años mayor que yo, pues en la foto aparece bastante joven.
- ¿Y ese hombre de camiseta amarilla es tu padre?
- Sí, exactamente. Y la mujer con sombrero blanco es mi madre.
- Tus padres parecen hacer muy buena pareja.
- Sí, todo el mundo dice lo mismo. Y es verdad. Mis padres son una pareja perfecta.

- Patrz, to (dosł. ta) jest zdjęcie mojej rodziny. Rozpoznajesz kogoś?
- Zobaczmy (dosł. do zobaczenia)... Sądzę, że (to) grubiutkie dziecko w okularach i czerwonym podkoszulku (to) jesteś ty.
- Ależ nie (dosł. Nie, człowkieku)! To (dosł. ten) jest mój młodszy brat (dosł. brat młodszy) David. Ja jestem tym w (dosł. tym od) czarnych spodniach i niebieskiej koszuli.
- To prawda. Ale na zdjęciu wydajesz się dużo bardziej blond.
- Tam mam tylko dziewięć lat. Teraz moje włosy są dużo ciemniejsze (dosł. badziej ciemne).
- A kim jest ta dziewczyna tak ładna w (dosł. od) zielonej sukience?
- Nie poznajesz Marii Luisy?
- Nie może być! To (dosł. ta) jest twoja siostra? Wydaje się bardzo młoda...
- No cóż (dosł. dobrze), jest dziesięć lat starsze ode mnie, więc na zdjęciu jest (dosł. pojawia się) dosyć młoda.
- A ten mężczyzna w (dosł. od) żółtym podkoszulku (to) jest twój ojciec?
- Tak, dokładnie. A kobieta w białym kapeluszu (to) jest moja matka.
- Twoi rodzice wydają się tworzyć (dosł. robić) bardzo dobrą parę.
- Tak, wszyscy mówią to samo. I (to) jest prawda. Moi rodzice są doskonałą parą.

Ø czasownik regularny I grupy mirar - patrzeć

Ø czasownik nieregularny II grupy reconocer (odmiana jak conocer) - rozpoznawać

Ø las gafas - okulary

Ø słowo hombre jest bardzo często używane jako wykrzyknik i wtedy trudno jest o jakiekolwiek tłumaczenie

Ø ponownie rodzajnik jest używany bez rzeczownika i tłumaczy się jako ten

Ø los pantalones - spodnie

Ø aquí (tutaj) - ahí (tam trochę dalej) - allí (tam daleko)

Ø el año - rok

Ø el pelo - włosy (w hiszpańskim jest to liczba pojedyncza)

Ø czasownik nieregularny II grupy aparecer (odmiana jak parecer) - pojawiać się

Ø todo el mundo - wszyscy (dosł. cały świat); polskie wyrażenie cały świat tłumaczy się na el mundo entero

Ø czasownik nieregularny III grupy decir (yo digo, e: i) - mówić, powiedzieć

Observaciones

W tej lekcji pojawił się kolejny typ czasowników nieregularnych: conocer, parecer. Nieregularność dotyczy jedynie pierwszej osoby liczby pojedynczej i polega na wprowadzeniu końcówki -zco. Widać też, że czasowniki, które zawierają w sobie inny czasownik nieregularny (jak np. reconocer, aparecer) odmieniają się dokładnie tak samo jak ten czasownik nieregularny.